مهربان پروردگارا

رسم زمانه به من آموخت که درهنگام شادیها اگر یاد تو کنم ، به هنگام غم یاد من خواهی کرد .

ودست ناتوان از گره گشایی درکار خویشم را خواهی گرفت ومرا همراه خواهی شد وآنچنان گره خواهی گشود که دررویا هم تصورش نخواهد بود.

اما اگر از خاطر نبرم که هر گره گشایی ، تنها از بزرگی چون تو برمی آید تونیز صدایم را به هنگام نیاز رد نخواهی کرد .

اما تو بزرگترین وتواناترینی ومیدانم آنزمان که بنده ات از بی خبری خویش به درگاه تو طلب بخشش کند درگاهت را جای او قرار میدهی چرا که صبر از وجود مقدس توست وتو همچنان بربی خبری ما صبر میکنی وهمچنان بخشایشگری وصدایم را میشنوی امید انکه راه نیکو را درپیش پایم قرار دهی که روزی به سر آمدن صبرت را نبینم.