سالیاد سوگیانه ایام شهادت پنجمین آیه الهی ،

 حضرت امام محمد باقر(ع) را تسلیت می گوئیم

 و به روح تابناک و فیاض آن حضرت درود می فرستیم.

«تربت باقر»
شیعیان از چیست دلها در غم است
هر کجا بینى عزا و ماتم است
عرشیان را از سر افتاده ست تاج
گوئیا ماتم به عرش اعظم است
مصطفى را در جنان حزنى عجیب
انبیا را سر به زانوى غم است
آسمان در نوحه و سوگ و عزاست
گوئیا محزون تمام عالم است
گوش کن تا بشنوى صوت ملک
نوحه‏ ى عرش الهى این دم است
باقر آل نبى مسموم شد
قامت صادق ازاین ماتم خم است
شیعیان در ماتم آن مقتدا
خون اگر ریزند از چشمان کم است
از جفاهاى هشام بى حیا
اشک غم در دیده ‏هاى آدم است
تربت باقر ز رفعت در بقیع
دردمندان را شفا و مرهم است

http://zenab59.blogsky.com/  (بنت الزهرا ( سیده

التماس دعا

خادمان هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل(ع) روستای ده زیار

ایستاده بود و عکس بیابان در چشمان سیاهش نشسته بود. رویاهایش همچون بالهای پروانه دل می زدند و می گذشتند. دستش را گرفتم و گفتم: (( در رویایت چه می گذرد، تو چه می خواهی؟ )) او که مثل پرنیان افسانه در رویا مانده بود، چشم دوخت به من و گفت: (( عروسکی می خواهم که گریه کند و اگر شد، وقتی خیلی خوشحالش کردم، بخندد.))

گفتم: (( عروسکت چه می خواهد تا از ته دل خنده سر دهد.))

تلخ خندید. دختری که در بیابان اطراف شهر بم عروسک نداشت، گفت:(( وقتی که برایش همه چیز خریدم، وقتی نان و برنجی که در اجاق گاز پلاستیکی برای او بپزم تا گرسنه نماند، وقتی بخاری ای بود که زمستان سردش نشود، وقتی خانه ای باشد که شبها از غول بیابان نترسد و چراغی که بتواند ما را ببیند، وقتی حیاطی باشد که در آن بازی کنیم یا مهد کودکی که در آن فریاد کودکانه مان را سر دهیم، وقتی که ...)).

همانطور که داشت رویاهایش را می گفت، سردش شد، سرد سرد. رویاهای فراوانی داشت برای عروسکی که نبود و من فکر کردم که اگر عروسک داشت، چه تلخ می خندید.

(جهت شادی روح همه جانباختگان زلزله بم یک فاتحه بخوانید)

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز    کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

اول ذی الحجه، سالروز ازدواج مبارک حضرت امیر مومنان علی علیه السلام با بزرگ بانوی اسلام، حضرت صدیقه کبری، فاطمه زهرا سلام الله علیها، بر همه پویندگان راهشان تبریک و تهنیت باد.

4- شیخ حرّ عاملی: وسائل الشیعه، جلد20، ص172.

درود و سلام و صلوات خدا بر جواد الائمه علیه السلام  آن هنگام که با میلادش جلوه زیباى مبارک‏ ترین مولود را رقم زد و آن هنگام که باقامت زیباى امامت‏ خویش قیامتى از شکوه و جلال و عظمت الهى را متجلى ساخت و آن زمان که در آخر ذى قعده سال 220 هجرى دیده ازجهان فرو بست و با غروب غمگینانه و افتخار آفرین خویش تجلى بخش ‏آیات جهاد و شهادت گشت.

داغ شیعه درسوگ پیشوایان شهیدش، هرگز از یاد رفتنی نیست.

رحلت پر سوز و شهادت مظلومانه تو نیز ، ای<< جواد الائمه و ای فرزند امام رضا(ع) >> ، یکی از آن داغ ها ی فراموش نشدنی است.

وقتی در شهادتت، چشم شیعه گریان شد، اندوه یتیمی بر چهره پیروانت غبار غم افشاند و ناگزیر همان صحنه ای به یاد می آمد که که تو از مدینه به مشهد بر سر بالین پدر شهیدت رضا آمدی اما این بار...

<< کاظمین >> برای چندمین بار در سوگ تو گریست وفوج فوج  مردم، غمگین وسوگوار، سالروز رحلت اجداد و نیاکان شریفت را به یاد می آورند.

لعنت و نفرین خدا بر آن باطلی که لباس حقّ پوشیده و جامه خدمت  و خلافت بر تن کرده بود، تا رعیّت را در هیأت شبانی بفریبد و گرگ ایمان وجان آنان شود و اما تو...

شهادت تو ،نشانی از مظلومیّت خطّ اهل بیت(ع) بود.

و اما ادامه دارد از صدر اسلام تا کنون...

باید فریاد زد ... فریاد... که ای

خادمان هیئت تعزیه خوانی حضرت ابوالفضل(ع) روستای ده زیار

خدایا ما را آن ده که دارای ظرفیتش باشیم نه بیشتر!

قصر فردوس به پاداش عمل می بخشند        ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

روزی سنگتراشی که از کار خود ناراضی بود و احساس حقارت می کرد، از نزدیکی خانه بازرگانی عبور می کرد. در باز بود و او خانه مجلل، باغ و نوکران بازرگان را دید و به حال خود غبطه خورد و با خود گفت: این بازرگان چقدر قدرتمند است! و آرزو کرد که مانند بازرگان باشد. در یک لحظه، او تبدیل به بازرگانی با جاه و جلال شد. تا مدتها فکر می کرد از همه قدرتمند تر است. تا اینکه یک روز حاکم شهر از آنجا عبور می کرد. او دید که همه مردم به حاکم احترام می گذارند حتی بازرگانان. مرد با خودش فکر کرد: کاش من هم یک حاکم بودم، آن وقت از همه قویتر می شدم!

اگر.                                خدایا چنان کن سرانجام کار     تو خشنود باشی و ما رستگار